شرایط اعمال تحدید مسئولیت صاحبان کشتی دریاپیما (بررسی کنوانسیون بین‌المللی تحدید مسئولیت برای دعاوی دریایی 1976)

یکی از مشخصات حقوق دریایی، وجود نظام محدودیت مسئولیت برای صاحبان کشتی‌های دریاپیماست. هدف اصلی این نظام، توسعه صنعت کشتی‌رانی و سرمایه‌گذاری روزافزون در این حوزه است. در این راستا، کمیته بین‌المللی دریایی،اقداماتی جهت یکنواخت‌سازی مقررات بین‌المللی انجام داده است که منجر به شکل‌گیری کنوانسیون بین‌المللی برای یکنواخت‌سازی مقررات خاص در ارتباط با تحدید مسئولیت صاحبان کشتی‌های دریاپیما 1924،کنوانسیون بین‌المللی راجع به تحدید مسئولیت صاحبان کشتی‌های دریاپیمایی 1957 و کنوانسیون بین‌المللی درباره تحدید مسئولیت برای دعاوی دریایی 1976و پروتکل اصلاحی آن 1996 در این حوزه شده است. ایران نیز در تیرماه 1393 به کنوانسیون تحدید مسئولیت برای دعاوی دریایی ملحق شد. الحاق ایران، گامی مؤثر در جهت پیشرفت صنعت کشتی‌رانی ایران در عرصه بین‌المللی و یکسان‌کردن مقررات مربوط به تحدید مسئولیت صاحبان کشتی‌های دریاپیما بود. مقاله حاضر در صدد است تا در پرتو کنوانسیون 1976 که اکنون ایران عضو آن است، نمایی کلی از نظام تحدید مسئولیت ارائه کند. درعین‌حال، مباحث مقاله، صرفاً به تبیین مفهوم و ضرورت پذیرش نظام تحدید مسئولیت، ذی‌نفعان مشمول و شرایط اعمال آن در کنوانسیون 1976 اختصاص دارد.